O primeiro que quero recordar, é que non vos esquezades de preparar as baquetas tal e como falamos na clase o
último día. Todo o que necesitades son dous anacos dunha tea vella e
dúas gomas, ou un pouco de cinta illante, para fixalas arredor da cabeza
de cada baqueta.
A- COPIAMOS NO CADERNO E TOCAMOS COA FRAUTA.
Hoxe temos por aquí unha partitura nova coas dúas notas aprendidas na clase: si, la. Non vos esquezades de practicala tamén un pouquiño na casa.
B- PERCUSIÓN.
Agora copiamos estes ritmos na terceira liña do pentagrama para tocar logo coas baquetas.
C- TÉCNICA DE FRAUTA.
Por último, para eses que non tiñan o caderno hoxe na clase, deixo as indicacións para tocar a frauta. Copiádeas no voso caderno:
1- Regular o aire.
2- Tapar ben os buratos, pero sen apertalos.
3- Colocar ben o tronco, os brazos e as mans.
4- Expiramos o aire facendo "du".
25 setembro 2024
3º CURSO 1.2
23 - 27 SETEMBRO
Bo día !
A- REPASAMOS.
B- A ESCALA MUSICAL.
Agora deixo a escala musical, dende o do grave ata o do agudo. Ides copiar esta escala fixándovos moi ben na liña ou espazo que ocupa cada nota.
C- AS FIGURAS E OS SILENZOS.
3º CURSO 1.1
16 - 20 DE SETEMBRO
Bo día !
A- CANTAMOS.
Agora deixo por aquí esta versión de "Cantajuegos". está en castelán pero a melodía é a mesma así que... "a practicar"
B- COLLEMOS A FRAUTA.
Agora toca coller a frauta e comezar a practicar cousiñas deste bonito instrumento:
1- Lombo ben dereitiño.
2- Man esquerda arriba.
3- Man dereita abaixo.
4- Polgar esquerdo tapando o burato traseiro.
5- Polgar dereito nas "raias"
Agora, coa frauta ben collida, facemos a ambulancia coas notas SI e LA.
Recordade que debemos soprar moi suave para que o instrumento soe moi doce.
C- ELEMENTOS DO SON.
Como dixemos o outro día, o son ten catro elementos:
1- Timbre.
É a característica que nos permite recoñecer "o que soa" como por exemplo: a voz dunha amiga, unhas chaves que caen ao chan ou alguén que peta na ventá.
2- Duración.
É aquela cualidade que clasifica os sons en curtos (un libro que cae ao chan) ou longos (o timbre do noso colexio).
3- Intensidade.
É outra característica gracias á cal podemos clasificar os sons en fortes (un estoupido) ou débiles (o canto dun paxariño).
4- Altura.
Grazas a altura clasificamos os sons en graves (a voz dun home) ou agudos (a voz dun bebé).
6º CURSO 1.2
23 - 27 SETEMBRO
Bo día !
A- FRAUTA
B- O VALOR DAS FIGURAS E OS COMPASES.
A continuación aparecen catro pentagramas coas mesmas notas pero repartidas de diferente xeito:
- No primeiro aparecen as notas sen liñas divisorias.
- No segundo aparecen esas notas repartidas en 6 compases.
- No terceiro as mesmas notas repártense en 4 compases.
- No cuarto o reparto faise en 3 compases.
É correcto o reparto en todos, en algún ou en ningún pentagrama? Cal é a razón?
Para atopar a resposta analizade o que sabedes dos compases de 2/4, 3/4 e 4/4 e a súa relación con dous conceptos moi importantes:
1- A figura únidade de tempo.
2- A figura unidade de compás.
C- O SON E OS SEUS PARÁMETROS: ALTURA, DURACIÓN, INTENSIDADE E TIMBRE
O son é básicamente unha sensación producida por unha vibración.
Esta vibración viaxa en forma de ondas, que se expanden coma as ondas formadas por unha pedra que cae nunha lagoa. As ondas rebotan cando atopan un obstáculo na súa traxectoria ao igual que rebotaría unha bóla de billar ao chocar coas bandas. Logo esta vibración, que viaxa polo aire a uns 340 metros por segundo, chega ao noso oído e este, a través do nervio auditivo, envía ese sinal ao cerebro, que é o que finalmente "interpreta" ese son.
Os parámetros do son son catro:
1- Altura:
No tocante á altura podemos clasificar os sons en graves e agudos.
Na linguaxe musical a altura podémola representar colocando as notas no
pentagrama, ben sexa nas liñas ou nos espazos. Cando máis arriba estea a
nota máis aguda será esta, e canto máis abaixo estea máis grave será.
Na clave de sol, as notas quedarían logo da seguinte maneira:
2- Duración:
Segundo a súa duración podemos
clasificar os sons en longos ou curtos. A representación de sons de
diferentes duracións conseguímolo na linguaxe musical grazas ás figuras.
Como sabedes cada figura, así como cada silencio, ten unha duración
determinada que podemos establecer da seguinte maneira:
3- Intensidade:
A intensidade é a cualidade que nos permite clasificar os ons en fortes ou débiles, pasando por unha grandísima variedade de puntos intermedios. Na linguaxe musical temos unha chea de matices para indicar a forza coa que temos que tocar cada nota, como por exemplo:
4- Timbre:
O timbre é a característica do son que nos permite recoñecer a fonte sonora, isto é, o que está a soar. Grazas a el podemos recoñecer a persoa que está falando, o instrumento que está soando ou as chaves que caen ao chan, incluso cos ollos pechados, como fixemos na clase. O timbre dos instrumentos depende, entre outras cousas, do material do que estean feitos e do seu tamaño.
6º CURSO 1.1
16 - 20 DE SETEMBRO
Bo día !
A- CANTAMOS.
A canción coa que comezamos o ano é: "A saia da Carolina".
A música tradicional chegou aos nosos días pasando de xeración en xeración por
medio da transmisión oral. Pensade que todos os dispositivos de
gravación que temos hoxe en día non existían hai anos, logo a única
forma de que estas cancións chegasen aos nosos días era a través da
fala.
B- COPIAMOS A SEGUINTE PARTITURA NO CADERNO.
Prestade moita atención á liña ou espazo no que está colocada cada figura para evitar copiar, e tocar, notas incorrectas.
C- FRAUTA.
Unha vez a teñades ben copiada, pasade a practicar esa melodía coa frauta. Aqueles que teñades algunha dúbida sobre a posición dalgunha nota, picade na frauta e logo ide a "notas más comunes" para refrescar a memoria.
24 setembro 2024
5º CURSO 1.2
23 - 27 SETEMBRO
Bo día !
A- CANTAMOS.
Neste apartado repasamos a canción do último día.
B- O SON: DURACIÓN E ALTURA.
Como dixemos o outro día na clase, o son é basicamente unha vibración que viaxa por un medio determinado. O son viaxa polo aire, aproximadamente, a unha velocidade de 340 metros por segundo e rebota dun lado a outro, cando choca cunha superficie, ao igual que o fai unha bóla de billar.
Dentro dos catro parámetros do son, hoxe toca falar destes dous: a duración e a altura.
Segundo a súa duración podemos clasificar os sons en longos ou curtos. A representación de sons de diferentes duracións conseguímolo na linguaxe musical grazas ás figuras. Como sabedes cada figura, así como cada silencio, ten unha duración determinada que podemos establecer da seguinte maneira:
No tocante á altura podemos clasificar os sons en graves e agudos. Na linguaxe musical a altura podémola representar colocando as notas no pentagrama, ben sexa nas liñas ou nos espazos. Cando máis arriba estea a nota máis aguda será esta, e canto máis abaixo estea máis grave será. Na clave de sol, as notas quedarían logo da seguinte maneira:
Recordade que esta clave indica o lugar no que colocamos a nota sol, que neste caso é a segunda liña.
C- COPIAMOS A PARTITURA: SOL, LA, SI.
Recordade tocar a partitura coa frauta unha vez a teñades ben copiada no voso caderno.
5º CURSO 1.1
16 - 20 DE SETEMBRO
Bo día !!
A- CANTAMOS.
A canción coa que comezamos hoxe é: A Rianxeira.
B- FALAMOS DO NOSO FOLCLORE.
A partires desta canción tradicional, falamos da importancia da tradición oral no noso folclore.
Neste caso estamos ante unha canción de temática mariñeira, de aí a cantidade de vocabulario que nos recorda ao mar:
Ondiñas.
Rianxeira (topónimo de Rianxo).
Embarcar.
Marear.
Barquiña.
Ribeira.
Area.
A transmisión oral foi a ferramenta grazas á que as nosas cancións de sempre foron pasando de xeración en xeración dende os tempos dos nosos antergos. Pensade que actualmente temos moitos e moi variados medios de comunicación, pero hai moitos anos estes medios non existían e a única forma de transmitir o coñecemento era a través das historias que ían contando os nosos antergos aos seus descendentes a carón da lareira.
Grazas a esa tradición oral chegaron aos nosos días diversas manifestacións artísticas como os contos, as lendas, as cancións os bailes... e, como parte imprescindible de toda esa cultura, chegou tamén a nós a muiñeira.
Os muíños foron un lugar de traballo no que se mataba o tempo de espera cantando e, cando se podía, bailando. Unha das teorías di que destes tempos de espera naceu a muiñeira, aínda que hai quen di que esta teoría é improbable pola propia localización dos muíños. En calquera caso é innegable que en Galicia temos unha grande variedade de bailes e cantos asociados ás diversas labores do campo e, gracias ás muiñadas, moitos deles chegaron aos nosos días.
C- AUDICIÓN.
Agora deixo por aquí un exemplo de muiñeira: Muiñeira de Lugo.
(Recordade que unha audición require atención plena ao que se escoita)
23 setembro 2024
4º CURSO 1.2
23 - 27 SETEMBRO
Bo día !
A- CANTAMOS: ONDE LLE PUXO A MAN?
O primeiro que toca agora é repasar a canción acumulativa do último día. Tratade de aprendela de memoria pensando nas partes do corpo de arriba a abaixo, ese "truco" vaivos axudar a recordar toda a letra.
B- ÁRBORE DAS FIGURAS.
Agora queda por aquí a árbore das figuras que explicamos na clase. Nela poderedes ver a relación que existe entre a redonda, a branca, a negra e a corchea. Non vos esquezades de engadir o nome de cada figura e o seu valor na vosa árbore.
C- PARTES DUNHA NOTA.
Por último copiamos e recordamos as partes da corchea:
1- Corchete.
2- Plica.
3- Cabeza.
4º CURSO - 1.1
16 - 20 DE SETEMBRO
Bo día!
A- CANTAMOS: ONDE LLE PUXO A MAN ?
B- A DURACIÓN DO SON.
A duración é unha das características que nos serven para clasificar os sons. Segundo a duración clasificamos os sons en curtos e longos.
Pensade, por exemplo, no ruído que fai un libro ao caer ao chan ou o que escoitamos cando soa o timbre para entrar na escola. Son igual de longos? Cal dura máis? Sen dúbida o timbre da escola é o que máis dura dos dous.
Pois ben, esa característica do son, é a que coñecemos por duración.
Na linguaxe musical a duración dos sons representámola coas figuras e, a cada unha, correspóndelle o seu silencio:
C- FRAUTA.
Agora toca repasar a posición das notas na frauta dende o Do ata o Dó.
Recordade a forma de colocar o corpo, de coller a frauta e de soprar:
1- Lombo dereitiño.
2- Man esquerda arriba co polgar no burato traseiro.
3- Man dereita abaixo co seu polgar nas raias.
4-Tapade os buratos coas xemas dos dedos sen premer demasiado neles.
5- Sopramos amodiño para que a frauta soe doce.
Se o son da frauta non é doce, seguramente será por tapar mal os buratos ou por soprar demasiado forte. Sede pacientes e practicade doce minutiños cada día.
